Βρίσκεται 28 χλμ. ΒΔ από το Γύθειο, σε υψ. 780μ., στις νοτιοανατολικές πλαγιές του Ταΰγετου, πολύ κοντά στα σύνορα με τη Μεσσηνία. Λίγο ψηλότερα και 5χλμ. δυτικά της, βρίσκεται το Μοναστήρι της Παναγιάς της Γιάτρισσας. Οι Μανιάτες την ονόμαζαν Καστάνιτσα για να τη ξεχωρίζουν από τη Καστάνια, που βρίσκεται κοντά στη Μηλιά στην Έξω Μάνη (Μεσσηνιακή) του Δήμου Λεύκτρου. Γνωστή ακόμα ως Καστάνιτζα ή Μικρή Καστάνια. Ο οικισμός βρίσκεται στο σύνορο τριών επαρχιών: Λακεδαίμονος, Γυθείου και Οιτύλου. Σύμφωνα με τον κατάλογο του Charles Hopf στα 1467 εμφανίζεται ως Καστράνιτζα1 και την κατέχουν Βενετοί. Ο οικισμός κατά το Γ. Καψάλη ταυτίζεται με την Castagna που αναφέρεται σε βενετική πηγή του 1480, αλλά ο Κ. Κόμης2 διαφωνεί και αναφέρει συγκεκριμένους λόγους ότι πρόκειται για τη Καστάνια της καπετανίας Μηλιάς, του σημερινού Ν. Μεσσηνίας.
Η Καστάνιτσα, εκτός από τη γνωστή μάχη του 1780, απαντάται κατά χρονολογική σειρά στο ποίημα του Ν. Νηφάκη το 1798, στο περιηγητικό κείμενο του W. M. Leake το 1805 ως Kastanitza, στην Etat το 1813 ως Castaji micri, District du Capitaine Miglia και στη στατιστική της Exped Scient. το 1829 ως Καστάνιτζα.
Είναι ορεινό χωριό, στη νότια οροσειρά του Ταΰγετου υψόμετρο 750-800μ. τριγυρινά του χωριά: Πολυτζάραβος, Μηλιά, Σελεγούδι, Άρνα, Κοτσατίνα (σ. Σπαρτιά).
Χτισμένη σε θέση, από φυσική οχυρότητα, πλεονεκτικότερη των άλλων χωριών της περιοχής, στα σύνορα της Έξω Μάνης-Τουρκομπαρδούνιας, ήταν ο «κλειδοκράτορας της ανυπότακτης Μάνης και ο άγρυπνος ένοπλος φρουρός της, στις κινήσεις των άγριων τουρκομπαρδουνιωτών.
Την τραγουδάει ο Ν. Νηφάκος:«Μπροστά είν' η Καστάνιτζα, στις μάχες ξακουσμένηκαι στην Τουρκίαν ακούεται, ας είν' και μεθυσμένη3».
Την καμαρώνει ο λαός, αναφερόμενος σ’ εκείνα τα δύστυχα χρόνια της σκλαβιάς του Γένους:«Πάρε μπαρούτ’ απ’ τη Στροντζάκαι βόλια απ’ την Άρνακαι παλλικάρια διαλεχτά απ’ τη μικρή Καστάνια».
Η Καστάνιτσα, εκτός από τη γνωστή μάχη του 1780, απαντάται κατά χρονολογική σειρά στο ποίημα του Ν. Νηφάκη το 1798, στο περιηγητικό κείμενο του W. M. Leake το 1805 ως Kastanitza, στην Etat το 1813 ως Castaji micri, District du Capitaine Miglia και στη στατιστική της Exped Scient. το 1829 ως Καστάνιτζα.
Είναι ορεινό χωριό, στη νότια οροσειρά του Ταΰγετου υψόμετρο 750-800μ. τριγυρινά του χωριά: Πολυτζάραβος, Μηλιά, Σελεγούδι, Άρνα, Κοτσατίνα (σ. Σπαρτιά).
Χτισμένη σε θέση, από φυσική οχυρότητα, πλεονεκτικότερη των άλλων χωριών της περιοχής, στα σύνορα της Έξω Μάνης-Τουρκομπαρδούνιας, ήταν ο «κλειδοκράτορας της ανυπότακτης Μάνης και ο άγρυπνος ένοπλος φρουρός της, στις κινήσεις των άγριων τουρκομπαρδουνιωτών.
Την τραγουδάει ο Ν. Νηφάκος:«Μπροστά είν' η Καστάνιτζα, στις μάχες ξακουσμένηκαι στην Τουρκίαν ακούεται, ας είν' και μεθυσμένη3».
Την καμαρώνει ο λαός, αναφερόμενος σ’ εκείνα τα δύστυχα χρόνια της σκλαβιάς του Γένους:«Πάρε μπαρούτ’ απ’ τη Στροντζάκαι βόλια απ’ την Άρνακαι παλλικάρια διαλεχτά απ’ τη μικρή Καστάνια».
ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΤΟΠΟΘΕΣΙΕΣ ΚΑΣΤΑΝΙΑΣ
Άβορνα, Λογοθέτη Λακούλα, Πατή ρίζα, Ελατάκι, Αγριάμπελα, Σμούγα, Σπάρτα, Στριγγλονέρι, Γαϊδουρότρυπα, Πηγάδια, Τζεστρένια, Σημαίνει Βορράς, Μαυροβούνι, Πανάβορνα, Καμινάκια, Λαγκαδιές, Μπακαταρυάκι, Φτερόνια, Τραπεζάκια, Πλατανάκι, Φυτιές
Κουρσίνα, Ριζιές, Καπαρέλια, Καραμανλάκα, Τζίνοβα, Σπήλια,Μαλλιαρού, Ντάριες, Ντάρνια, Ξυλογαϊδάρες, Μαυρολαγκάδια, Τίκλα, Βαγγενάκι Κούτουπας, Σόγαρδες
Κάτω Καστάνια, Ελνήσκια, Μπολιάνα, Παλιάνουνου, Σουκίδια, Οικονομέικα, Βαβούλια, Κεφαλάρια, Γκουμιάνικα, Καπετανέικα,
Τσοπάνια,Μποτζίρια, Μονοπλάγιο, Βαχούμι, Ξυλοντάρα, Χαλικοπό, Σκλιντζίνια, Καραμάνι, Κιουλίστρα, Πάνω Λάκα, Δύο Αλώνια, Μακρύ Λουρί, Σκλιδίτσα, Κασίμι Λαγκαδάκι, Ράχη, Θοδωρού Λάκα, Ανεμόλακας
ενθυμίσεις Παναγιώτη Γεωργίου Αρφάνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου