Γράμμα από την Αμερική

Η ελληνική οικογένεια στην Αμερική

Μέσα στον Αγώνα της καθημερινότητας, για επιβίωση και πλουτισμό, η Ελληνική οικογένεια αντιμετωπίζει το δίλλημα της απομόνωσης ή της αφομοίωσης με το παρελθόν. Και οι δυο αυτές περιπτώσεις είναι ακραία λύση συμπεριφοράς τόσο από εθνικής πλευράς όσο και από ηθικής και παραδοσιακής.

Η απομόνωση δημιουργεί έναν σκληρό πυρήνα άρνησης μιας πραγματικότητας που υπάρχει σε κάθε βήμα μας και που κινεί την κοινωνία, την οικονομία και το περιβάλλον στο οποίο ήρθαμε να ζήσουμε. Η άρνηση αυτή έχει σαν αποτέλεσμα τον συναισθηματικό μαρασμό και δυσχεραίνει την προσαρμογή στον καινούργιο τρόπο ζωής.

Η αφομοίωση, πάλι, απαλλοτριώνει την εθνική υπόσταση και παρασύρει στον αφανισμό της φυλής μας. Έτσι, χάνοντας την Εθνική μας ταυτότητα προσπαθούμε να αναζητήσουμε μια νέα, για να ξέρουμε ποιοι είμαστε και πώς να ονομάσουμε τον εαυτό μας. Στην περίπτωση αυτή αρνούμαστε να παραδεχτούμε το παρελθόν μας, τις ρίζες μας και την καταγωγή μας και ξεκομμένοι παραδεχόμεθα καινούργια συνθήματα για μια καινούργια ζωή που αρχίζει σήμερα, χωρίς να έχει χθες.

Τόσο η απομόνωση όσο και η αφομοίωση έχουν σαν οδηγό την άρνηση, οπότε και τ’ αποτελέσματά της είναι αρνητικά. Όμως υπάρχει και η τρίτη λύση, η μέση οδός. Είναι ο δρόμος που θα βοηθήσει το άτομο να ισορροπήσει και ν’ αποτελέσει ζωτική δύναμη, που θα ενισχύσει την παρουσία της Ελληνικής ομάδος στην Αμερική.

Δεν υπάρχουν φραγμοί που θα εμποδίσουν τη διατήρηση του Εθνικού μας χρώματος, της γλώσσας και της παράδοσης μας. Είναι τελείως δική μας απόφαση πώς θα χρησιμοποιήσουμε τα εφόδια μας και πάνω σε ποια θεμέλια θα αναπτυχθεί η Ελληνική οικογένεια για να δημιουργήσει το παρόν και το μέλλον της.

Ακούμε συχνά να λένε πως ορισμένοι άνθρωποι είναι « παλαιών αρχών» ή έχουν απαρχαιωμένες αντιλήψεις. Μήπως αυτό σημαίνει ότι ο κώδικας ηθικής έχει αλλάξει ; όμως οι ηθικές αξίες δεν παλιώνουν ποτέ, μοιάζουν με τους πολύτιμους λίθους που όσα χρόνια κι αν περάσουν διατηρούν τη λάμψη και την αξία τους. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν, να μην “χαθούμε” στη μεγάλη τούτη χώρα. Με το να είμαστε Αμερικανοί δεν σημαίνει πως πάψαμε να είμαστε Έλληνες. Και μέσα από τις Ελληνικές μας ρίζες ας αναλύσουμε τους χυμούς των προγόνων μας να μας γαλουχήσουν, κι ας δείξουμε στα παιδιά μας πώς η φυλή μας και η ιστορία μας δεν φοβούνται καμία σύγκριση γιατί πάντα κατέχουν θέση υπεροχής! Μέσα στην θαλπωρή της θρησκείας μας θα βρούμε τη γαλήνη της ψυχής μας και μέσα στην παράδοση μας θα ανακαλύψουμε όλα τα υλικά που χρειαζόμαστε για να χτίσουμε τον δικό μας κόσμο.

Δεν έχει καμία σημασία αν το διαβατήριο μας λέει πως είμαστε Αμερικανοί πολίτες. Έτυχε και βρεθήκαμε σ’ αυτήν την χώρα. Την σεβόμαστε, την αγαπάμε, ζούμε εδώ, δημιουργούμε. Όμως αυτά δεν μας εμποδίζουν να θυμόμαστε ποιοι είμαστε και από πού κρατάει η φυλή μας. Ας κρατηθούμε ενωμένοι για να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας, την Αμερική και την Πατρίδα μας. Έτσι θα ξέρουμε πώς κάναμε το καθήκον μας απέναντι στα παιδιά μας και τους παραχωρήσαμε μια κληρονομιά την οποία όχι μόνο πρέπει να διαφυλάξουν αλλά και να ’ναι και υπερήφανοι!!!

Καλά Χριστούγεννα! Καλή Πρωτοχρονιά! Πάντα προόδους στον Σύλλογο!

Με τους πατριωτικούς χαιρετισμούς,
Σπυριδούλα (Δ. Μπανάκου) και Θεόδωρος Περδικογιάννης
Mr and Mrs Teddy Perdik

Τοπικό - ιδιωματικές λέξεις

Μπεσίκι = η κούνια του παιδιού
Πιλαλάω = τρέχω
Καταράκτης = είδος καταπακτής, μικρής εισόδου
Ντρίνικας = αποθήκη για άχυρα-σανό
Γεργάθια = πλεγμένα σκοινιά σαν δίχτυ που μετέφεραν τα άχυρα
Απόστασα = κουράστηκα
Δικριάνι= εργαλείο για λίχνισμα άχυρων
Πολίμι = ελινός
Κριντίρι =μεταλλικό σκεύος για μεταφορά φαγητού στα κτήματα
Παλάτζα =ζυγαριά για οκά
Αστράχα= είδος κρύπτης κάτω από τα κεραμίδια
Σ’ αλιστάρισα = σ’ έκανα έξω φρενών
Φανάρι = αποθήκευση τροφίμων με σήτα για προφύλαξη από τις μύγες
Κάδι = ξύλινο δοχείο αποθήκευσης τυριού
Λαινα= πιθάρι για ελιές
Τσατουμάς= ξύλινη σοβατισμένη μισοχώριση δωματίου με καλάμια
Καρτσακλίδα = ανοιγόκληση του γονάτου του πίσω ποδιού κατσίκας
Λακάω= τρέχω γρήγορα
Μισάντρα = πόρτα που πάει στη σάλα του σπιτιού
Πισκίρι = σεντόνι που σκεπάζω το ψωμί
Κορίτα =ποτίστρα για τα ζώα (μισός κορμός δέντρου κουφωμένος)
Ρούτα = πανί που καθάριζαν το φούρνο
Συνταβλάω= μαζεύω τα καμένα ξύλα πάνω στην φωτιά
Κονάκι = μέρος συνάθροισης ατόμων
Στρούγκα= μαντρί
Νιάκα = πανί που χρησιμοποιούσαν για την μεταφορά των μωρών στις δουλειές
Τρουγκάνι = κουδούνι για τα ζώα
Ραστα = αδιάβροχο παλτό από τρίχα κατσίκας
Ρασοβράκι= είδος μάλλινου παντελονιού
Ζέβλα =εργαλείο που έμπαινε στο ζυγό των βοδιών που όργωναν
Κρικέλι = αυτό ένωνε το ζυγό των βοδιών με το αλέτρι
Σκαλίδα = εξάρτημα αλετριού
Κατσικομούλουκο =στείρο αρσενικό εύσωμο τραγί που οδηγούσε τα πρόβατα
Χαβάνι= παλιό μπρούτζινο γουδί
Τζιβελέκας = τραχανάς

Eνθυμήσεις από τα παλιά στο μαγαζί της Νούλας τον Οκτώβρη 2009,από τους :

Παναγιώτη και Ποτίτσα Αρφάνη, Στέλιο Καλκίνη, Γεώργιο και Νούλα Καψάλη, Λούη Δ. Μπανάκο