ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΓΑΜΟΥ
Τα συνοικέσια συνήθως γίνονται από τον προξενητή, ή την προξενήτρα, οι οποίοι όταν θεωρούσαν ότι οι δύο νέοι ταιριάζουν και μπορούν να ενώσουν τις ζωές τους, έρχονται σε επαφές με τους γονείς και συγγενείς αμφοτέρων, το συζητάνε και αφού συμφωνήσουν, γίνονται τα φανερώματα.Προτού πάει ο γαμπρός και η νύφη στην εκκλησία για την στέψη, υπάρχει η εξής συνήθεια: Μαζεύονται οι συγγενείς στο σπίτι της νύφης και του γαμπρού, οι νεόνυμφοι κάθονται σε μια καρέκλα, βάζουν πάνω στα πόδια τους ένα πιάτο, με νερό και με ένα κλωνάρι βασιλικό, αρχίζουν να τους ραντίζουν, συγχρόνως τραγουδούν και χορεύουν όλοι οι συγγενείς και οι παρευρισκόμενοι, στο δε πιάτο ρίχνουν και χρήματα, ευχόμενοι στο νέο ζευγάρι κάθε ευτυχία. Στο τέλος ο γαμπρός και η νύφη παίρνουν το πιάτο και το πετούν κάτω στο πάτωμα και το σπάζουν για γούρι, υπάρχουν και τα εξής τραγούδια:
1.Γαμπρέ μου στα βαφτίσια σου και τώρα στη χαρά σου, τα χιόνια αλεύρια να γινούν και τα πουλιά βουβάλια, και η θάλασσα γλυκό κρασί να πιουν τα παλικάρια.
2.Νύφη μου όταν γεννιόσουνα ήταν η μέρα σχόλη και λειτουργούσαν ο παπάς και οι 12 αποστόλοι
3.Νύφη μου όταν γεννιόσουνα ο ήλιος εκατέβη και σου δώσε την ομορφιά και πάλι πάνω ανέβη
4.Ευχήσου μου πατέρα μου τώρα που με παντρεύεις
Όταν ο γαμπρός παίρνει τη νύφη και φεύγει του τραγουδούν :
“ γαμπρέ μου σε παρακαλώ μια χάρη να μας κάνεις το άνθος που σου δώσαμε να μην μας το μαράνεις ”
Όταν η νύφη πηγαίνει στα πεθερικά της της τραγουδούν:
“ εδώ που ρθες νυφούλα μου στα ανώγεια στα κατώγεια την πεθερά σου να ακούς και να χεις λίγα λόγια ”
Την παραμονή του γάμου στο σπίτι του γαμπρού φτιάχνουν τις πατροπαράδοτες δίπλες και τα άλλα γλυκά όλες οι συγκεντρωμένες γυναίκες τραγουδούν συνέχεια μέχρι να φτιάξουν τα γλυκά.
ΗΘΗ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΘΑΝΑΤΟΥ
Ιδιαίτερες συνήθειες δεν υπάρχουν, χαρακτηριστικά είναι τα εξής μοιρολόγια:ΣΤΟΝ ΝΕΚΡΟ ΓΟΝΙΟ
Σαν του γονιού τη μυρωδιά κλαδάκι δεν μυρίζει, μήτε σγουρός βασιλικός, μήτε και μαντζουράνα, μήτε το μοσχολίβανο που καίει στο θυμιατό στις δεσποτικές γιορτάδες
ΣΕ ΝΕΚΡΟ ΑΝΤΡΑ
Φεγγάρι μου ολόλαμπρο που πας να βασιλεύσεις σκοτείνιασε το σπίτι μας και πας αλλού να φέξεις.
Αφέντη μου κλαίει το σπίτι μας, μοιρολογάει η αυλή μας, στάζουν τα κεραμίδια μας χίλιων λογιών φαρμάκι κι εγώ διψώ και θα το πιώ για τη δική σου αγάπη
ΣΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ
Στα μνημόσυνα υπάρχει η συνήθεια, μόλις τελειώσει η εκκλησία μοιράζουν ψωμί, τυρί και κρασί και κάνουν τραπέζι στο σπίτι για συγχώριο.
από το αρχείο του Παναγιώτη Γεωργίου Αρφάνη
